Certificeringsmerken
Certificeringsmerken zijn op EU-niveau een nieuw soort merken, maar in bepaalde nationale systemen in de EU bestaan zij al enkele jaren.
Een Uniecertificeringsmerk wordt gedefinieerd als een merk “op grond waarvan de waren of diensten die door de houder van het merk zijn gecertificeerd met betrekking tot het materiaal, de wijze van vervaardiging van waren of verrichting van diensten, kwaliteit, nauwkeurigheid of ander kenmerken, met uitzondering van de geografische herkomst, kunnen worden onderscheiden van waren en diensten die niet als zodanig zijn gecertificeerd.”
In wezen komt het erop neer dat een Uniecertificeringsmerk specifieke kenmerken van bepaalde waren of diensten garandeert.
Het geeft aan dat de waren of diensten die het merk dragen aan een bepaalde norm voldoen die beschreven is in het gebruiksreglement en gecontroleerd wordt onder de verantwoordelijkheid van de houder van het certificeringsmerk, ongeacht de identiteit van de onderneming die de betreffende waren of diensten feitelijk vervaardigt of verleent en dus feitelijk het certificeringsmerk gebruikt.
Wie een certificeringsmerk aanvraagt, moet in de aanvraag te kennen geven dat zij een Uniecertificeringsmerk aanvragen.
Het gebruiksreglement vormt de kern van het certificeringsmerk. Het reglement moet binnen twee maanden na de aanvraag worden ingediend en moet met name het volgende bevatten:
- de kenmerken van de te certificeren waren of diensten;
- de voorwaarden voor het gebruik van het certificeringsmerk;
- de door de houder van het certificeringsmerk toe te passen test- en toezichtmaatregelen.
Er gelden twee beperkingen voor Uniecertificeringsmerken. Ten eerste mag de houder niet een persoon zijn die activiteiten uitoefent waarbij waren worden geleverd of diensten worden verricht van het soort waarop het merk betrekking heeft. De houder van een certificeringsmerk mag het merk niet gebruiken voor de gecertificeerde waren of diensten die onder het merk vallen. Ten tweede kan een certificeringsmerk niet worden aangevraagd om de gecertificeerde waren of diensten te onderscheiden wat betreft geografische herkomst.
Certificeringsmerken moeten worden toegepast voor de waren of diensten die door de houder van het merk worden gecertificeerd. De lijst van waren en diensten die onder een aangevraagd Uniecertificeringsmerk vallen, moet eveneens in het gebruiksreglement worden opgenomen.
Een certificeringsmerk kost 1 500 EUR indien het via elektronische weg wordt aangevraagd.
As and from 1 October 2017, there will be three main areas of change. Click on each section to get full details:
Deze rubriek bevat enkel algemene informatie en is bedoeld om de Uniemerkenverordening onder de aandacht te brengen. De inhoud is niet wettelijk bindend.
We raden onze (potentiële) gebruikers sterk aan Verordening (EU) nr. 2015/2424 door te nemen. Deze is beschikbaar in alle talen van de EU.
De richtsnoeren van het Bureau blijven de belangrijkste referentie voor gebruikers van het Uniemerkensysteem en voor professionele adviseurs die er zeker van willen zijn dat zij beschikken over de meest recente informatie over EUIPO’s onderzoekspraktijken.
Informatie over de veranderingen die op 23 maart 2016 in werking zijn getreden, vindt u hier.